بازی کارکرده Far Cry 6 برای PS4

بازی Far Cry 6 نه فقط به چند فار کرای ساخته و عرضه‌شده از سال ۲۰۱۴ میلادی به بعد که به آثار دیگر یوبیسافت طی این مدت هم شباهت فراوانی دارد. زیرا تمام هویت چندین و چند بازی جهان-باز یوبیسافت طی چند سال اخیر با محوریت سیستمی طراحی شد که مخاطب را مجبور به بالا بردن سطح سلاح‌ها و شخصیت می‌کنند.

البته که اصل این مدل طراحی مرحله را بارها در بازی‌های ویدیویی فوق‌العاده نیز دیده‌ایم. اما وقتی اِلِمان‌ها به شکل سطحی وارد گیم‌پلی شوند، گیمر بارها احساس می‌کند که سیستم بر او تحمیل شده است؛ تا مجبور به پشت سر گذاشتن مراحل تکراری و بالا بردن سطح به هدف تجربه‌ی منطقی مراحل اصلی باشد.

از قضا این‌جا درجه‌های سختی بازی Far Cry 6 هم خواسته یا ناخواسته پررنگ‌کننده‌ی ایراد هستند. شما با انتخاب بین Action Mode و Story Mode عملا تصمیم می‌گیرید که می‌خواهید یک تجربه‌ی عادی یا تجربه‌ای آسان داشته باشید. پس با انتخاب Story Mode عملا گیمر برخی از موانع را برداشته‌شده از مقابل خود می‌بیند. چون دنی روهاس (شخصیت اصلی فار کرای 6 که به انتخاب بازیکن می‌تواند مرد یا زن باشد) در این حالت انقدر مقاوم به نظر می‌رسد که بازیکن بدون بالا بردن مداوم و به‌موقع سطح خود هم می‌تواند سراغ مراحل اصلی برود و شانس قابل توجهی برای به پایان رساندن آن‌ها داشته باشد. درحالی‌که Action Mode عملا گاهی کم‌توجه به توانایی گیمر و فقط براساس پایین بودن Level او هیچ شانسی به بازیکن نمی‌دهد.

پس این‌طور به نظر می‌آید که اگر با انتخاب Story Mode عملا منطق سیستم مبارزه‌ی بازی را دور بزنید، از برخی جهات شانس بهتری برای خسته نشدن از فار کرای 6 دارید. چون دیگر گرفتار بارها و بارها گرفتن ایست‌های بازرسی، حمله به پایگاه‌های شلوغ و کارهای تکراری دیگر از جمله استخراج اطلاعات از کامپیوترها یا ازبین‌بردن یک ضدهوایی نیستید. وقتی گیمر یک مرحله‌ی فرعی را هم تحت فشار «تلاش برای بالا بردن سطح به هدف تجربه‌ی مراحل داستانی اصلی» بازی کند، طبیعتا نگاه سخت‌گیرانه‌تری به طراحی آن خواهد داشت. بماند که چه‌قدر این جنس از تفکر به وجود آمده برای بازیکن باعث کاهش غرق شدن او در جهان بازی می‌شود و مدام «ویدیوگیم بودن» محصول را در چشم من و شما فرو می‌برد.

آیا ساخته‌ی جدید یوبیسافت خالی از مراحل و چالش‌های دوست‌داشتنی است؟ قطعا نه. چه وقتی در جهان بزرگ آن می‌گردید و می‌خواهید برای دوست شدن با Chorizo (یک سگ کوچک بامزه) موفق به تهیه‌ی غذای مورد علاقه‌ی او شوید و چه وقتی که طی یک مرحله‌ی فرعی ناگهان در دل تاریکی به جنگ با چندین و چند خروس جنگی خطرناک می‌پردازید، فار کرای 6 جذابیت‌های خود را نشان می‌دهد. تازه بازی مینی‌گیم‌های جالب، سیستم مدیریت پایگاه و حتی چند ست‌پیس اکشن شلوغ و تماشایی هم دارد.

اما متاسفانه هر بار قیمت رسیدن به هرکدام از آن‌ها تجربه‌ی مراحلی است که واقعا خلاقیتی در طراحی آن‌ها به خرج داده نشد. باور کنید اگر یوبی‌سافت بسیاری از کارهای تکراری تحمیل‌شده بر مخاطب را تبدیل به فعالیت‌های کاملا اختیاری می‌کرد که می‌توانستند در خدمت اهداف مختلف مثل کسب سلاح‌های خاص باشند، نتیجه به مراتب بهتر از وضع فعلی به نظر می‌آمد. مخاطب امروز بارها صحبت‌هایی درباره‌ی ارزش‌گذاری پولی بازی‌ها براساس مدت‌زمان تجربه‌ی ارائه‌شده در آن‌ها را می‌شنود. اما فار کرای 6 مجددا به یادمان می‌آورد که تعداد ساعاتی که مشغول تجربه‌ی بازی می‌شویم، ابدا به اندازه‌ی کیفیت کلی این تجربه مهم نیست.

Far Cry 6 درخت مهارت‌ها ندارد که بازیکن پیشرفت‌های خود را واقعا آن‌جا پیاده‌سازی کند. در نتیجه سیستم سطح‌بندی عملا هر بار صرفا با چسباندن یک عدد به شما و هر سلاح دنی روهاس، می‌خواهد تعیین‌کننده‌ی قابلیت‌های بازیکن باشد. گویا یوبیسافت همچنان فقط به برخی تغییرات کم‌وبیش رندوم تن می‌دهد تا میزان تکراری بودن محصول کمتر به چشم بیاید؛ چه این تغییر لباس دوران نخستین را با Far Cry Primal بر تن فار کرای 4 کردن باشد و چه نمایش Damage واردشده به هر دشمن با هر شلیک در بازی Far Cry New Dawn.

با اینکه مراحل بازی Far Cry 6 به شکل مداوم به اندازه‌ی حمله به دو کشتی بزرگ یا محافظت از یک دستگاه آسیب‌پذیر آماده‌ی انفجار هیجان‌انگیز نیستند، گان‌پلی بازی دائما معرکه باقی می‌ماند. یوبی‌سافت در ارائه‌ی سلاح‌های متنوع و فراهم ساختن امکانات فراوان برای شخصی‌سازی آن‌ها گل کاشته است. گیمر می‌تواند مدام با جمع‌آوری منابع لازم به‌دنبال کسب سلاح‌های بهتر و تبدیل کردن آن‌ها به وسیله‌ی مبارزاتی مد نظر خود باشد. این‌گونه قدم به قدم گان‌پلی بیشتر مطابق سلیقه‌ی او شکل می‌گیرد و حتی وقتی مراحل تکراری هستند، راه‌های متفاوت برای نابود کردن دشمن‌ها پیدا می‌شود.

چه‌قدر به مخفی‌کاری اهمیت می‌دهید؟ آیا به‌دنبال حملات انفجاری پر سروصدا هستید؟ به چه اندازه روی داشتن یک کمان عالی برای پرتاب تیر به سمت دشمن‌ها وقت می‌گذارید؟ سیستم جمع‌آوری و شخصی‌سازی سلاح در بازی Far Cry 6 به جواب‌های بازیکن به این پرسش‌ها اهمیت می‌دهد. در نتیجه تیم سازنده از پس خلق یک زمین بازی بزرگ برای استفاده از انواع‌واقسام سلاح‌ها برآمده است.

تازه نمی‌توان فراموش کرد که حیوانات همراه‌شده با شما و افرادی که آزاد کرده‌اید نیز روی مبارزات تاثیر خاص خود را می‌گذارند؛ چه وقتی یک کروکودیل مشغول رنده کردن دشمن‌ها با دندان‌های خود می‌شود و چه زمانی‌که به خاطر شلیک‌های دشمن پشت کاور پناه گرفته‌اید و از راه رسیدن چند مبارز محلی کمی اوضاع را دچار تغییر می‌کند. این وسط خود کوله‌پشتی‌های عجیب‌وغریب دنی هم که قدرت‌های خاصی همچون شلیک راکت یا از کار انداختن تمام سیستم‌های الکترونیکی را به گیمر می‌دهند، نقش مثبت مخصوص به خود در افزایش تنوع مبارزات را دارند.

جهان فار کرای 6 وسیع و زیبا است. البته که در این محصول یوبیسافت هم بارها NPCهای دارای چهره و بدن یکسان را می‌بینید. اما روی کنسول نسل ۹ به‌لطف کاهش گلیچ‌ها و پیشرفت گرافیک فنی بازی نسبت به Far Cryهای قبلی واقعا شاهد تصاویر بسیار خوبی هستیم؛ چه زمانی‌که پرواز دسته‌ای از پرندگان در آسمان را می‌بینیم و چه زمانی‌که برای جابه‌جایی در جزیره سراغ شنا می‌رویم. کیفیت بافت‌ها و نورپردازی مخصوصا وقتی HD Texture Pack را هم دانلود کرده باشید، بسیار خوب به نظر می‌آید و گشت‌وگذار در محیط را جذاب می‌کند.

از همان جزیره‌ی کوچک که بازی در آن آغاز می‌شود تا سه منطقه‌ی بزرگ که شما به‌دنبال ازبین‌بردن افراد آنتون (Antón Castillo/آنتاگونیست اصلی فار کرای 6) و پیدا کردن متحدهای جدید در آن‌ها هستید، سرتاسر پرشده از چشم‌اندازهای دیدنی هستند. این وسط آلبوم موسیقی متن و استفاده‌ی دل‌نشین شخصیت‌ها از زبان محلی نیز پابه‌پای تصویرسازی‌های محیطی روی اتمسفر یارا اثر می‌گذارند.

موفقیت Far Cry 6 در فضاسازی طبیعتا فرصت مناسبی برای داستان‌گویی را در اختیار تیم نویسندگی می‌گذارد. اما اینکه چه‌قدر یوبیسافت توانست از این بستر برای قصه‌گویی پرکشش بهره ببرد، باز هم به همان تجربه‌ی اصلی گره می‌خورد. در حقیقت با اینکه اکثر صداگذارها و مخصوصا جیانکارلو اسپوزیتو کار خود را به شکل عالی انجام داده‌اند و ضعف کات‌سین‌ها در به تصویر کشیدن برخی از حالات چهره هم بخشودنی به نظر می‌رسند، گسستگی بیش از حد روایت جلوی تبدیل شدن آن به یک داستان‌گویی درخشان و به یاد ماندنی را می‌گیرد.

بازی Far Cry 3 که هنوز یوبیسافت موفق به تکرار موفقیت هنری آن در هیچ‌کدام از قسمت‌های اصلی مجموعه نشده است، مخاطب را لحظه به لحظه با قصه، شخصیت‌های مثبت و شخصیت منفی دیوانه درگیر نگه می‌داشت. اما در محصولی که انقدر روی بلند و بزرگ بودن تاکید دارد، قصه به شکل پاره‌پاره روایت می‌شود. دو ساعت بعد از اینکه کلا دو کات‌سین با محوریت فلان شخصیت را دیده‌اید، تماشای مرگ ناگهانی او در یک کات‌سین دیگر قرار نیست تاثیر احساسی قابل توجهی روی شما داشته باشد؛ هرچه‌قدر هم که هر سه سکانس مورد بحث از کارگردانی و اجرای خوب بهره برده باشند.

تازه نمی‌توان انکار کرد که قصه‌هایی بسیار حساس و پیچیده همچون ماجرای تلاش مردم دردکشیده برای انقلاب، در این آثار یوبی‌سافت صرفا بهانه‌ای برای استفاده‌ی بازیکن از سلاح‌ها و وسایل نقلیه‌ی متفاوت هستند. در نتیجه شوربختانه نمی‌توانید انتظارات بسیار زیادی از آن داشته باشید. شخصی که به گیم‌پلی، صداگذاری و گرافیک فار کرای 6 علاقه دارد، به احتمال زیاد ابدا از روایت داستان آن ناامید نخواهد شد. زیرا نباید انکار کرد که این قصه گاهی می‌تواند درگیرکننده و جالب باشد. اما این‌جا با روایت فوق‌العاده و کمتر دیده‌شده‌ای سر و کار نداریم که فقط به خاطر آن بخواهید سراغ ۱۰ها ساعت تجربه‌ی بازی جدید یوبیسافت بروید.

از باگ‌های مختلف تا برخی از رفتارهای احمقانه‌ی دشمن‌ها و حتی همراه‌های شما، به خوبی نشان می‌دهند که فار کرای 6 محصولی آشنا با رنگ‌آمیزی جدید است. تجربه‌ی کوآپ آنلاین جذاب انواع‌واقسام مراحل، استفاده‌ی حداقلی و به‌جا از قابلیت‌های دوال‌سنس، موفقیت در ترسیم جهانی گسترده و برخورداری از برخی مراحل خاص همه از جمله مواردی هستند که مطابق سلیقه‌ی بازیکن می‌توانند محصول را تبدیل به اثری خوب یا حتی بسیار خوب کنند. اما فار کرای 6 عالی نشد. شاید بالاتر از همه به این دلیل که بیشتر از عالی، می‌خواست طولانی باشد